INTERVIEW MET INGRID LEVENS: ACTEUR SOCIAAL THEATER
Beste Ingrid, eind februari vorig jaar speelde jij met MajStro de laatste voorstelling van Er was eens. Daarna maakte de Corona-pandemie een einde aan jullie tournee. Je hebt daar voor onze website een verslag over geschreven. Nu zijn we bijna een jaar verder en de pandemie woedt nog steeds. Je bent ziek geworden. Dat moet extra moeilijk zijn in deze tijd.
- Kun jij iets meer vertellen over jouw ‘overlevingstactiek’?
Overleven is iets wat ik in mijn kinderjaren al leerde. Ik werd weliswaar drie maal daags gevoed en ik ging keurig gekleed, maar voor iets anders was er geen tijd en waarschijnlijk ontbrak het mijn ouders ook aan benul. Ons grote huishouden werd getiranniseerd doo
r mijn zwaar verstandelijke gehandicapte broer en de aandacht die er was, ging uitsluitend naar hem. Hunkerend naar liefde en een kruimel aandacht, bouwde ik mijzelf een droomwereld waarin al die dingen wél aanwezig waren. En dat doe ik in tijden van crisis eigenlijk nog steeds. Toen ik eind december 2019 voor een simpele ingreep naar het ziekenhuis ging, ging er iets mis. Sindsdien, nu al meer dan een jaar, lijd ik aan darmfalen. Dat houdt in dat mijn darmen niet meer werken en ik dus ook niet kan eten. Ik word via een Hickmann catheter kunstmatig gevoed. Dat gaat rechtstreeks via de bloedbaan, want als die voeding in mijn maag komt kan het daar niet meer weg. Om de maagsappen af te voeren, wordt mijn maag via een speciale sonde dag en nacht leeg gepompt. Om al die ellende enigszins onder controle te houden, ging ik in gedachten koken en voorál eten. In het jaar dat ik in het ziekenhuis lag, verzamelde ik honderden recepten en in gedachten probeerde ik die allemaal uit. Sinds kort ben ik weer thuis, compleet met alle toeters en bellen, met veel thuiszorg en nóg meer beperkingen. Het klinkt misschien gek, maar één keer per week bereid ik voor vier mensen uit mijn omgeving een complete maaltijd. Op die manier doe ik niet alleen iets terug voor iedereen die voor mij klaarstaat, óók heb ik het idee dat ik zelf mee eet. De geuren en de kleuren van het gerecht, de feestelijke opmaak van de borden, het geeft mij heel erg het gevoel dat ik nog lééf en het helpt mij de lange, moeilijke uren door te komen.
- Je schrijft graag en bent ondanks je ziekte begonnen aan een theaterstuk. Kun je daar iets meer over kwijt?
Schrijven doe ik al sinds de lagere school, vooral kortverhalen en romans. Mijn eerste toneelstuk schreef ik voor een Bonte Avond van de basisschool waar mijn kinderen heen gingen. Dat was kennelijk zo’n succes, dat ik het aanbod kreeg het stuk voor publiek op te voeren in het plaatselijke gemeenschapshuis. De opbrengst daarvan ging in zijn geheel naar Unicef.
Sindsdien heb ik heel wat toneelstukken geschreven en geregisseerd, uitsluitend voor kinderen. Tijdens mijn lange ziekenhuisopname schreef ik Kruistocht in Sprookjesland, een stuk dat ook voor volwassenen leuk is om naar te kijken. Voor nu wil ik daarover alleen kwijt dat we Hans (van Hans en Grietje) gaan redden uit de klauwen van de heks. We doen dit met een heel stel bekende sprookjesfiguren!
Natuurlijk hoop ik dat dit stuk door MajStro op de planken wordt gebracht, maar méér nog verlang ik ernaar om een ouderwets kerstverhaal op te voeren in bejaarden- en verpleeghuizen. Dat moet dan een echte tranentrekker worden, iets in de geest van het meisje met de zwavelstokjes.
- Is het de bedoeling dat het stuk door het Sociaal Theater (met de vaste toneelgroep MajStro) in 2022 gespeeld gaat worden?
Dat weet ik niet. Als het aan mij ligt wel!
- Wat zou je als boodschap kwijt willen aan alle mensen die door de Corona-pandemie erg geïsoleerd moeten leven?
Probeer om positief te blijven, hoe moeilijk dat ook is. Het heeft niet zoveel zin om te klagen of in een dip te raken: de pande
mie is er nu eenmaal en zal ook nog een poos deel uitmaken van jouw leven. Probeer je dag zoveel mogelijk in te delen zoals je dat vroeger ook gewend was. Het is bekend dat je van wandelen weer blij wordt, dus probeer dat dagelijks te doen als je dat kunt. Natuurlijk kun je van alles verzinnen om jezelf bezig te houden: een kleurplaat voor volwassenen, een legpuzzel, handwerken. Maar wat óók gaaf is, is het bijhouden van een dagboek. Schrijf alles op wat je bezighoudt, haal herinneringen op aan toen je nog een kind was. Stel jezelf voor dat je door een prachtige tuin loopt, snuif de geur van rozen op, voel de wind op je wangen. Dat helpt je om wat beter om te kunnen gaan met het isolement waarin je terecht bent gekomen. Ik wens je er héél veel succes bij en geef je op afstand een lekkere dikke knuffel.
19 Februari 2021